Tegen de stroom in
‘Mijn vader Wim had vroeger een vleesbedrijf. Maar toen hij zo’n 20 jaar geleden over de slechte toestand van de zee las, en de negatieve impact die de visserij hierop had, nam hij een radicaal besluit. Hij besloot om zich in te zetten voor goede, duurzame vis’, vertelt Wout. De zoektocht hiernaar verliep moeizaam. Via het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek kwam Wim in 2011 in contact met enkele Belgische vissers die openstonden voor dit duurzame korte keten-initiatief. Niet veel later werd Pintafish officieel geboren. Tegenwoordig werkt de organisatie zelfs samen met duurzame vissers uit Nederland en Engeland.
Zonen Wout en Jan werkten al van jongs af aan sporadisch samen met hun vader. Wout: ‘Toen ik 19 jaar was, heb ik vrij snel na het afstuderen een job in het bedrijf gekregen. Ik deed vooral het onderhoud en bracht bestellingen weg. Mijn broer Jan studeerde toen nog, maar enkele jaren later kwam ook hij in ons familiebedrijf terecht.’
‘Een groot compliment voor je bedrijf is eigenlijk dat je overbodig zou kunnen worden.’
Seizoensgebonden vis
Wim merkte algauw dat een deel van de vissen die gevangen werd, niet verkocht geraakte. Wout: ‘Op de visveiling kopen we in wat niet verkocht wordt. Zo krijgt de visser alsnog een eerlijke prijs en wordt goede vis niet zomaar verspild.’
De zogenaamde ‘bycatch’ of bijvangst vormt een gigantisch probleem in de wereldwijde visvangst. Hiervoor bedachten Wim en zijn zonen het concept van de seizoensgebonden vispakketten. Want niet enkel groenten en fruit zijn veel lekkerder én duurzamer in het juiste seizoen, bij vissen is dit net zo. Een seizoenskalender voor vis vind je via voorgaande link terug.
Deze werkwijze waarbij ze ook onbekende, minder populaire vissen aan de man brengen zorgt voor een daling in de vraag naar de populaire, overbeviste soorten. Wout: “De klant weet op voorhand niet wat er in zo’n seizoenpakket zit, maar het zijn altijd vissen die toegankelijk zijn. Alle soorten vis zijn welkom op voorwaarde dat ze in het juiste seizoen en op de juiste plaats gevangen zijn.’
Hun knowhow delen ze graag met andere vissersbedrijven en organisaties uit onder andere Amerika en Afrika. ‘Een groot compliment voor je bedrijf is eigenlijk dat je overbodig zou kunnen worden. Dan hebben we ons doel bereikt, maar dat zit er niet direct aan te komen.’
Het neusje van de zalm?
Wim, Wout en Jan kiezen steevast voor seizoensgebonden visvangst en ze durven ook beslissingen nemen die economisch gewaagd zijn. Zo stopten ze met de verkoop van één van de populairste kweekvissen uit hun assortiment: de zalm.
De reden hiervoor is de overbevissing van zalm en de negatieve aspecten van kweekvis. ‘Onze klanten vonden dat een goed idee, maar ze vroegen wel naar een ander, duurzamer alternatief. Dit hebben we uiteindelijk gevonden in Alaska en deze zijn we ook persoonlijk gaan opzoeken”, aldus Wout.
‘Wij durven een populair vissoort uit ons assortiment halen, ook al kan je daarmee economisch in eigen vel snijden.’
Niets gaat verloren
Voedselverspilling tegengaan is niet enkel de verantwoordelijkheid van de consument, maar ook van de vissers en verwerkers. Daarom werkt Pintafish aan een logistiek systeem om alles wat de visser vangt aan de klanten aan te bieden. In dit systeem gaat niets verloren en het levert een effectieve bijdrage in de oplossing van overbevissing.
Zo worden na aankomst de vissen meteen gefileerd en ingevroren. Het afval van de vis verwerken ze tot visolie. Wout: ‘Wanneer je vis invriest kan je ook buiten het vangstseizoen je assortiment op duurzame wijze blijven aanbieden. Door resoluut voor diepvries te kiezen kan je versheid garanderen. De mens heeft de illusie dat diepvries niet vers is, terwijl wij onmiddellijk na de vangst alles invriezen, en niet slechts het overschot dat niet verkocht geraakte. If you want it fresh, buy it frozen.’
‘Wij staan voor fair fish: eerlijk naar zowel de consument, de vissers, als naar toekomstige generaties toe.’
leefbare zeeën
Pintafish ijvert voor de verduurzaming van de Belgische visserij. Zij werken samen met verschillende duurzame organisaties, waaronder Slow Foods, ILVO (Instituut voor Landbouw- en Visserijontwikkeling) en LIFE (Low lmpact Fisheries Europe).
Ze gaan de discussie voor een duurzamere visserij, met focus op de volgende generaties. “Het is niet haalbaar om op deze manier de zeeën te blijven leegvissen. Als je nu alles maar kortzichtig opvist en niet verder kijkt, dan blijft er niets meer over”, verduidelijkt Wout. “Wij staan voor fair fish: fair naar zowel de consument als de vissers als naar de komende generaties toe.”
