Natuurpunt legde eerder al een aantal stellingen voor aan de Vlaamse politieke partijen. Eén daarvan luidde “Agro-ecologie wordt het businessmodel van het toekomstig landbouwbeleid.” De uitgebreide antwoorden op deze en andere stellingen over landbouw vind je via deze link.
"Agro-ecologie wordt het businessmodel van het toekomstig landbouwbeleid."
Voedsel Anders reageert op de antwoorden van de partijen:
CD&V zegt dat ze niet goed weten wat met “agro-ecologie” wordt bedoeld, ze vinden het in elk geval “onduidelijk”. Dat klinkt bevreemdend voor een partij die zegt op te komen voor de landbouwers. Agro-ecologie is nauwgezet beschreven door de FAO (Food and Agriculture Organisation of the United Nations) en de High Level Panel of Experts on Food Security and Nutrition, HLPE), de wetenschappelijk-politieke interface van de UN Committee on World Food Security.
CD&V zegt dat duurzaam boeren gemakkelijker moet worden. Op onze beurt weten wij dan niet wat de partij daar precies mee bedoelt. Kortom, er is duidelijk sprake van wederzijds onbegrip.
"Dat wat met agro-ecologie bedoeld wordt, is onduidelijk." (CD&V)
Groen zegt voluit de kaart van agro-ecologische landbouw te willen trekken, als manier om in samenwerking met de natuur voedsel te produceren. Ze benadrukken vooral de sociale kant van agro-ecologie en geven duidelijk blijk van kennis: een eerlijk prijzenbeleid, sociale voedselzekerheid, actieve consumenten, toegang tot grond.
N-VA stelt zich neutraal op over agro-ecologie. De partij ziet dit als één van de antwoorden op de problemen waar de landbouwers mee worstelen.
Echter. “Ook de industriële landbouw is nog nodig”, stellen ze, “want agro-ecologie is minder productief en onzekerder.” Hm. De agro-industrie is dan misschien arbeidsextensief maar vergt veel energie en veroorzaakt veel milieuproblemen, die de belastingbetaler op zijn beurt weer veel geld kost (bv. pesticiden verwijderen voor drinkwaterproductie). Doordat agro-ecologie veel meer inzet op diversiteit, komt er juist meer stabiliteit in het inkomen.
Over de vermeende “productiviteit” van de agro-industriële landbouw verscheen recent nog een interessant boek van Meino Smit (“Naar een duurzame landbouw in 2040”): In verhouding tot de gebruikte energie en grondstoffen valt die productiviteit nogal tegen, zo blijkt.
"We waren er niet van overtuigd dat het Gemeenschappelijk LandbouwBeleid de situatie van de boer of de natuur zou verbeteren en dus hebben we tegen gestemd." (N-VA)
Open VLD zegt eerder akkoord te zijn met de stelling en vindt dat agro-ecologische principes als “hervormingsprincipe alle kansen moet krijgen waar het een relevante rol kan spelen.”
De toevoeging “waar het een relevante rol kan spelen” ontlokt argwaan. Het doet denken aan Vlaams parlementslid, Steven Coenegrachts (Open VLD) die ooit voorstelde om de zogenaamde “Pax Naturae” (of driecompartimentenmodel) in te voeren, waarbij natuur en intensieve landbouw strikt gescheiden zouden worden en er een bufferzone tussen beide zou komen met agro-ecologische landbouw. Hoe naïef: alsof je een stolp kan plaatsen over de intensieve landbouw om de verspreiding van pesticiden en overtollige nutriënten tegen te gaan. Een uitgebreide analyse van dit fameuze driecompartimentenmodel vind je hier.
Recent kwam Open VLD naar buiten met een landbouwplan dat op vlak van agro-ecologie niet bepaald hoopgevend is en waarin bovendien een uitdrukkelijk pleidooi voor ggo’s is opgenomen.
PVDA is pro transitie naar agro-ecologische landbouw, mits we de boeren steunen met goede prijzen voor producten van hoge kwaliteit. Voedsel Anders en de hele beweging voor agro-ecologie zegt niet anders. Blijkbaar is er een hardnekkig misverstand dat agro-ecologie geen rekening zou houden met de sociale context. Integendeel, het maakt er integraal deel van uit, blijkens de principes die internationaal vastgelegd zijn.
Voor Vlaams Belang is er geen vuiltje aan de lucht: zij vinden dat het huidige beleid al voldoende ecologisch verantwoord is. Het is onbegonnen werk om alle wetenschappelijke rapporten op te lijsten die het tegendeel aantonen.
"Op termijn maken we van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid een volwaardig transitiefonds voor een nieuw landbouwmodel." (Vooruit)
Vooruit verklaart zich helemaal akkoord met de stelling en ziet meteen ook welke beleidsinstrumenten moeten ingezet worden: herverdelen van de Europese steun, korte keten, inzet van een transitiefonds voor een nieuw landbouwmodel.
